Είτε συμφωνεί κάποιος με τα συλλαλητήρια για το Σκοπιανό είτε διαφωνεί είτε κρατάει ουδέτερη στάση και εάν τελικά προκύψει αλυσιτέλεια σε αυτό το τόσο μεγάλο εθνικό μας θέμα,(κοντός ψαλμός αλληλούια) αντικειμενικά προέκυψαν πολλαπλές αντιδράσεις από το πολιτικό σύστημα της χώρας το οποίο και απειλείται ευθέως.
Σταχυολογώντας ,τι εννοώ…
Καταρχήν το συλλαλητήριο διαπέρασε καθολικά το πολιτικό σύστημα οριζοντίως.
Γενικά στις Φιλελεύθερου τύπου «σύγχρονες» οικονομίες τα πολιτικά συστήματα σιχαίνονται τις αστραπιαίες αλλαγές ειδικά εάν αυτές γίνονται εξ αναγκασμού. Σε αυτές τις περιπτώσεις οι κινούμενες φυγόκεντρες δυνάμεις προς όλες τις κατευθύνσεις μπορούν να αλλάξουν τους συσχετισμούς ενώ υπάρχει και η τάση για την γέννηση κάτι καινούριου. Ειδικά για το τελευταίο τα πολιτικά συστήματα «βγάζουν σπυριά»
Κάτω από αυτό το πρίσμα λοιπόν το σύστημα της χώρας μας θα έπρεπε να αντιδράσει τάχιστα στο νέο αυτό, υψηλού βαθμού κίνδυνο που το απειλεί, με επιπλέον απαξίωση ή ακόμη χειρότερα κατακερματισμό και διάλυση.
Φυσικά ένα τόσο μεγάλου όγκου συλλαλητήριο είναι δύσκολο να το διαχειριστείς πολιτικά… Πως λοιπόν θα αμυνθεί το πολιτικό σύστημα?
Οι πρώτες ενέργειες έγιναν πολύ πριν ώστε να επιτευχτεί ο διχασμός των πολιτών και γενικά να απαξιωθεί πριν καν μπορέσουν να λειτουργήσουν τα αντανακλαστικά πολλών συμπολιτών μας και ξυπνήσει η ευαισθησία τους για την πατρίδα και τα εθνικά μας θέματα γενικότερα. (Βλέπε συναντήσεις με τον προκαθήμενο της εκκλησίας κτλ)
Όλες αυτές τις ημέρες πριν το συλλαλητήριο όλα σχεδόν τα κόμματα κρατούσαν από εχθρική έως ουδέτερη στάση για αυτό…
Την ημέρα του συλλαλητηρίου όλο το πολιτικό σύστημα κεραυνοβολήθηκε από την τεράστια σε όγκο συμμετοχή…. Η εμπλοκή πολλών βουλευτών από σχεδόν όλα τα κόμματα δυσκόλευε ακόμη περισσότερο τα πράγματα… Και φυσικά ότι πιέζεται τόσο ασφυκτικά και γρήγορα υποπίπτει σε παροιμιώδη λάθη.
Η 1η σπασμωδική αντίδραση ήταν η απόφαση να μην προβληθεί καθόλου από το σύνολο της κρατικής τηλεόρασης και εάν τελικά προβληθεί να δοθεί η εικόνα της λιγοστής συμμετοχής … Μια απόφαση που φυσικά αποδείχτηκε λάθος , πολλοί λένε και μοιραία, ενώ η αυτογελοιοποίηση γύρισε σαν μπούμερανγκ σχεδόν αυτόματα….
2η σπασμωδική αντίδραση το «ταμπέλιασμα» όπως λέμε στα νέα ελληνικά…
Αυτό που φοβόταν και φοβάται το πολιτικό σύστημα περισσότερο είναι η ακομμάτιστη και απροσδιόριστη ομοφωνία -ομοβροντία ενός τεράστιου πλήθους…. Και ξέρεις φυσικά ότι το πλήθος δεν ήταν μόνο εκεί για να φωνάξει για την Ελληνικότητα της Μακεδονίας… Ήταν εκεί για να διαμαρτυρηθεί καθολικά για την πολιτική και τα δεινά που περνά τον καιρό των μνημονίων… Η απόφαση που πρέπει να πάρεις σαν αρχηγός κόμματος άμεσα καθορίζει και παράλληλα εγκλωβίζει τις επόμενες πολιτικές σου κινήσεις. Είδαμε τις αντιδράσεις των κομμάτων….
Αμέσως μετά και σε μια τρίτη γραμμή άμυνας το πολιτικό σύστημα και ειδικά το κυβερνών κόμμα ξεκίνησε τους χαρακτηρισμούς και τα κοσμητικά επίθετα όπως ακραίοι, γραφικοί, πατριδοκάπηλοι κτλ σε μια προσπάθεια κατηγοριοποίησης κομματικής και ιδεολογικής ταυτότητος .
Και φυσικά η τελευταία προσπάθεια έγινε από κάποιες μαριονέτες , για χλευασμό και γελοιοποίηση του συλλαλητηρίου ,στοχεύοντας στα λιγοστά ακραία και γραφικά στοιχεία που συμμετείχαν σε αυτό….
Από όλα αυτά βέβαια πλήττεται ολόκληρη η κοινωνία και ο εθνικός διχασμός καραδοκεί στην γωνία….
Ανέκαθεν η χώρα μας αντιμετώπιζε τέτοιου είδους προβλήματα, δυστυχώς για μία ακόμη φορά τα βρίσκει μπροστά της.
Απαξιώνοντας πάντως ένα τόσο μεγάλο πλήθος ανεξάρτητα εάν αυτό κάνει λάθος ή όχι (θα το δείξει η ιστορία) απαξιώνεις την ίδια την Δημοκρατία… Και είναι η μόνη που μας έχει απομείνει…